رفتارهای خود مراقبتی و عوامل مرتبط با آن در مبتلایان به نارسایی قلبی

مقدمه: نارسایی قلبی، به عنوان یکی از شایعترین بیماری های مزمن در سراسر دنیا محسوب می شود که هزینه های زیادی را نیز بر سیستم های ‏بهداشتی تحمیل می نماید. برای کنترل نارسایی قلبی، راهکارهای متعددی وجود دارد که خود مراقبتی یکی از این روش هاست.‏ هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین ایفای خود مراقبتی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و بررسی ارتباط آن با متغیرهای زمینه ای صورت ‏گرفت.‏ روش کار: این پژوهش، مطالعه ای توصیفی–‏‎ ‎مقطعی است و در آن رفتارهای خود مراقبتی و ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیک در 33 بیمار ‏مراجعه کننده به مرکز آموزش درمانی قلب شهر رشت در سال 1389-1388 مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ‏اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه اروپایی رفتار مراقبت از خود بیماران نارسایی قلب(‏ehfscb‏) است. اطلاعات بدست آمده با استفاده از ‏آزمون های آنالیز واریانس یکطرفه، کروسکال والیس و تی مستقل در نرم افزار ‏spss‏ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. ‏ نتایج: میانگین سنی واحدهای مورد پژوهش 9/19 ± 9/69 بود که 6/60 درصد آن ها زن، 6/57 درصد متاهل، 6/57 بی سواد، 7/66 درصد دارای ‏وضعیت اقتصادی ضعیف و 9/90 درصد به بیماری های مزمن دیگر نیز مبتلا بودند که از این تعداد فشار خون بالا(25%) و دیابت(7/18%) بالاترین ‏میزان را به خود اختصاص داده بودند. همچنین میانگین مدت ابتلا به بیماری6/1± 5/2 ماه بود. میانگین نمره مراقبت از خود4/5 ± 9/37 بود و ‏فقط 1/6 درصد واحدها رفتارهای خود مراقبتی خوب داشتند. بهترین رفتارهای خود مراقبتی مربوط به مصرف داروها طبق توصیه پزشک، رعایت ‏رژیم غذایی کم نمک و اختصاص زمان کافی برای استراحت بود و کمترین میزان انجام رفتارهای خود مراقبتی نیز مربوط به توزین روزانه، ورزش ‏منظم و تزریق واکسن انفلوانزا بود. بین متغیرهای دموگرافیک و رفتارهای خود مراقبتی، هیچ ارتباط آماری معناداری مشاهده نشد.‏ نتیجه گیری: با توجه به اینکه درصد کمی از بیماران رفتارهای خود مراقبتی خوب داشتند توصیه می شود عوامل موثر بر این امر مورد بررسی ‏بیشتری قرار گرفته و جهت مقابله با این عوامل اقدامات لازم صورت گیرد. ‏